Een broodje met... beleg

Nutella.

Mijn dagelijkse broodbeleg vroeger. Op school, bij vriendinnen thuis, op kamp. Als er ergens geluncht werd, stond er een pot. Altijd. Chocopasta was geen traktatie, het was gewoon… normaal.

En precies daar begint het: je groeit op tussen boterhammen met ‘gewoon beleg’ en pas later denk je ineens: maar waarom eigenlijk?

Wanneer ‘gewoon’ niet meer goed voelt

Dat moment kwam voor mij pas jaren later.
Toen ik ineens het etiket begon te lezen.. omdat ik nieuwsgierig was waarop ik steeds last van:

• een dip na de lunch

• Een opgeblazen gevoel

• cravings om 16:00 uur

Draai het label eens om

Volgens het AD verandert ons eetgedrag langzaam. We letten meer op suiker, vet en vezels, en we kiezen vaker voor plantaardig beleg zoals hummus of baba ganoush. Maar tóch blijven veel keuzes gewoontes. Beleg dat je automatisch pakt, maar waar je lijf weinig aan heeft. Want laten we eerlijk zijn: het gemiddelde broodje chocopasta levert je lichaam nauwelijks iets op. 

Geen vezels. Geen vitaminen. Geen echte brandstof. 

We eten omdat het hoort. Niet omdat het voedt.

Kleine verandering, groot verschil

En begrijp me niet verkeerd… ik zeg niet: stop met alles wat je kent.
Ik zeg: word nieuwsgierig.
Vraag jezelf bij het smeren gewoon eens af:

Wat heb ik écht nodig vandaag?
Wat smeer ik uit gewoonte, niet uit behoefte?
Hoe wil ik me vóelen na mijn lunch?

Want voeding = voelen.
En voelen = leven.

Dus volgende keer:

❁ Wissel kaas eens af met kleur en vezels
❁ Draai het label om: gewoon uit nieuwsgierigheid
❁ Vraag jezelf: hoe wil ik me vóelen na mijn lunch?

Of probeer 1 van mijn 3 favoriete smeer hacks:

• Hummus + gegrilde groente – textuur + kleur + vezels

• Tahin + banaan + kaneel – zoet zonder bloedsuikerpiek

• Zelfgemaakte linzenspread – goedkoop, voedzaam, eiwitrijk

Want het begint bij een broodje.
Maar het eindigt bij bewustwording.

En die smaakt net even anders.