Jij? Goed genoeg? Laat me niet lachen.

Huilen doe ik eigenlijk zelden, maar afgelopen maandag rolden de tranen toch even over mijn wangen. Een nieuwe klant had getekend bij een van mijn bedrijven. En ineens voelde ik mij trots. Echt trots.

Want ondernemen is niet altijd makkelijk. Soms is het ronduit eenzaam. Soms kun je het niet eens uitleggen aan anderen. Maar in dat moment van blijdschap, voelde ik die bevestiging. De bevestiging dat iets wat ik zélf heb opgebouwd, gewoon werkt. En dat raakte me.

Het imposter... watte? 

En toen kwam ineens dat stemmetje. "Dit is vast gewoon geluk. Toeval. Eén keer gelukt, maar straks val je door de mand." Dat stemmetje heeft een naam: imposter syndrome. Een psychologisch fenomeen waarbij je het hardnekkige gevoel hebt dat je niet goed genoeg bent – ondanks bewijs van het tegendeel. In mijn geval: denken dat succes komt door geluk, niet door wat ik zelf kan. 

En dat terwijl ik er keihard voor gewerkt heb. Toch fluistert m’n hoofd: “Wacht eens even, dit is helemaal niets voor jou.” Alsof ik ieder moment ontmaskerd kan worden. 

Het sluipt vooral binnen als je iets voor het eerst doet. 

Je eerste klant. Je eerste presentatie. Je eerste samenwerking. 

En waar je eigenlijk trots zou mogen voelen… voel je twijfel.

Maar nou komt het:
Bijna iedereen voelt dit.

Uit onderzoek blijkt dat circa 70% van de mensen minimaal één keer in zijn/haar leven het imposter syndrome ervaart. Bij studenten ligt dit percentage nog hoger: 70% van de studenten in het hoger onderwijs en 65% van de mbo-studenten ervaart regelmatig stress. En bij CEO’s… nou daar ervaart maar liefst 58% symptomen van dit syndroom.

Dus nee, het is geen teken dat je faalt.
Het is juist een teken dat je groeit.

Okay, maar nu praktische: wat kan je hier dan aan doen?

Nou de neiging is vaak om het gevoel te onderdrukken of weg te praten. Maar het is veel beter om het gewoon te proberen.

• Herken het gevoel.

• Normaliseer het. 

• Want je bent niet gek. Je bent in beweging. 

Dus ga toch.

Schrijf dat mailtje. Spreek die stem in. Maak dat aanbod. 

En laat het los. Ga niet achteraf oordelen of het “goed genoeg” was. Je hebt het gedaan. En dát is wat telt. 

Perfectie is saai. Twijfelen maakt je menselijk. 

Oh, en tot slot, één tip die altijd helpt:

Houd een “bewijsmomenten-lijst” bij. 

Een plek (in je notities, journal of keukenla) waar je alles opschrijft wat je wel goed doet. 

Van dat ene compliment, tot die ene klant die terugkwam. Zodat je op de momenten dat je denkt “ik ben niet goed genoeg”, kunt lezen: “Wacht even… ik ben al veel verder dan ik dacht.” 

Je hoeft niet te wachten tot je je zeker voelt om te starten. 

Je moet gewoon beginnen. En onderweg groeit je zekerheid vanzelf mee.