Spiritueel? Ja, ook jij.

Spiritueel? Ja, ook jij.

Elk mens is spiritueel. Ja, ook jij. Misschien vind je dat een gekke gedachte. Of zweverig. Dat vond ik zelf ook. Tot ik het anders ging zien.

Een lichaam zonder ziel 

Ik weet nog goed hoe ik laatst, starend in een steriel wit ziekenhuis, dacht: Gek eigenlijk… Voor me lag een lichaam, maar de ziel was weg. Het besef kwam binnen: ons lichaam is maar een tijdelijk omhulsel. Wie we écht zijn, zit vanbinnen en leeft verder als ons lijf de natuurlijke wereld verlaat. Eng? Misschien. Maar ook troostend en ergens heel mooi. 

Ik heb mezelf vaak afgevraagd: Wat betekent spiritualiteit voor mij? Welke plek heeft het in mijn leven? Een paar jaar terug zou ik hard hebben gelachen: Spiritualiteit? Pff… niks voor mij. Totdat ik op het strand lag op mijn lievelingseiland, met een sangria in de ene hand, en een inspirerend boek in de andere: Dingen die je ziet als je er de tijd voor neemt, geschreven door Haemin Sunim. Het boek ging over spirituele wijsheden en het belang van rust in een wereld die nooit pauze neemt. En ergens, tussen de zon en de golven, begon mijn zoektocht. 

Wat is spiritualiteit dan eigenlijk? 

Voor de één is het zwaar en beladen. Voor de ander licht en vanzelfsprekend. Voor mij is het de zoektocht naar verbinding. Met je doel. Met anderen. En met iets dat groter is dan wijzelf. Soms vind je dat in religie, een gedeelde kracht. Soms vind je het juist in de stilte met jezelf, de individuele kant. Ik zie spiritualiteit als alles wat niet tastbaar is, maar er wél is. En misschien maakt dat het ook zo moeilijk te begrijpen. 

Ikigai: je reden van bestaan 

Ik geloof dat we allemaal zo druk zijn met zoeken naar onszelf omdat we ergens onderweg zijn vergeten waar we vandaan kwamen. We hebben zo hard gewerkt om ver van onszelf af te raken, dat thuiskomen ineens spannend voelt. Toch kan spiritualiteit je helpen om die weg terug te vinden. Het opent je blik, geeft diepte aan je dagen en brengt emoties als vrede, tevredenheid, compassie en dankbaarheid weer dichterbij.

Een boek dat mijn kijk daarop echt veranderde, was Ikigai, geschreven door Francesc Miralles i Contijoch en Héctor García. Volgens de Japanse traditie heeft iedereen een Ikigai: een reden om ’s ochtends je bed uit te komen. In Okinawa weten ze daar alles van. Op dat Japanse eiland wonen meer gezonde, actieve honderdjarigen dan waar ook ter wereld. En ja, ik hoor je al denken: Pff, honderd worden? Hoeft niet hoor. Tot je op je negentigste omringd bent door kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen die je elke dag opnieuw een reden geven om te glimlachen. 

Misschien vraag je je nu af: Oké, maar Laura, hoe kom ik dan dichter bij mezelf? 

Mijn tip: verdiep je eens in het Ikigai-model. Het helpt je je eigen kompas te vinden door vier vragen te onderzoeken:

• Waar hou je van? 

• Waar ben je goed in? 

• Wat heeft de wereld nodig? 

• Waar kun je voor betaald worden? 

En die vier antwoorden samen? Dat is jouw Ikigai: jouw reden van bestaan. Klik op de link: om het template te openen. Print het uit en vul het in. Gun jezelf dat moment. Ga eens zitten. Ga eens naar binnen.

Tot slot 

Ik geloof dat er meer is, daarboven. En dat idee geeft me rust. 

Misschien kom ik ooit wel terug als een zwaluw. Niet voor niets draag ik er al één op mijn arm, als versiering.

Wie weet herken je me dan wel, als ik ooit weer voorbij vlieg.

Tot die tijd: vlieg licht, leef met passie en vind jouw Ikigai.

Nieuwsgierig geworden? Op mijn pagina vind je meer over hoe ik je kan helpen dichter bij jezelf te komen, op jouw manier, in jouw tempo.